Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
xəyanətkar — ə. və f. xəyanət edən; xain … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xəyanətçi — sif. və is. Xəyanət edən; xəyanətkar, xain. Çünki xəyanətçisiz cümlə müsəlmanlara; Mənzilinizdir səqər, oxutmuram, əl çəkin! M. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əmanətkar — ə. və f. əmanətə xəyanət etməyən, tapşırılan şeyi yaxşı saxlayan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xain — sif. <ər.> 1. Vətəninə, xalqına xəyanət edən; satqın, xəyanətkar, dönük. <Pəhləvanlar:> Dağ daşından uçsun duman; Qara geysin xain insan! A. Ş.. Bayquş xaraba, gecəquşu qaranlıq sevən kimi, xain adamlar da xəlvəti xoşlarlar. M. İ.. // … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəddar — ə. 1) zalım, mərhəmətsiz, amansız; 2) vəfasız, xain; 3) namərd, xəyanətkar, əhdini pozan; 4) m. bahaçı, bahacıl, adamsoyan (alverçi haqqında) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sökük — sif. 1. Sökülmüş, uçulmuş, dağılmış halda olan. Sökük divar. Sökük döşəmə. Sökük daxma. – O zaman kolxoz idarəsi iki otaqdan ibarət köhnə və yan yörəsi sökük bir binada yerləşirdi. M. İ.. <Cinayətkar adamlar> . . dar dalanlar, sökük… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
